شعر طبری از جلیل قیصری
ته كه دنياي غم ره دوش كشني
ته كه زياد و كم ره دوش كشني
تـه كـه بورده بهـارِ بـوره دارني
ته كه خواخرا مارِ، بورِ دارني...
اَزيمـار دَسِّ چيـن كمِّه تـه دَردِ
اولي، اولي وجين كمّه ته دردِ
خوشَه خوشَه و خمِّن خمِّن ايمِه
كِپا كِپا و خـَرمن خَرمن ايمِـه
ازال و ورزا اره سربشته بورده
گَسنّ و وركاره سربشته بورده
نشـرسّه كـرّه خـرمن نكـرده
فيـه و ليفـاره سـربشتـه بورده
